Ghana Saskia 2 februari
Blijf op de hoogte en volg saskia
04 Februari 2017 | Ghana, Danyame
Tweede dag.
Eerst geven we een deel van de meegebrachte cadeaus aan een mevrouw, die een opvang voor autistische kinderen runt. Zijn we toch in feite ook op liefdadigheidsreis, zo blijkt.
Die mevrouw is erg blij, ik ben er wat ongemakkelijk bij, druppel gloeiende plaat Enzo.
Dan onderweg, in onze bus waar groot op de zijkant staat: Christ church cathedral angelican diocese of cape coast.
Wat is het straatleven onderweg toch interessant! Alles wordt op straat verkocht: bankstellen, autobanden, vlaggen ( en niet alleen van Ghana),
Etensstalletjes op de vuilnisbelt, persoonlijke leningen, enzovoort.
Eerst naar een ziekenhuis. Praatje over sikkelcelziekte, in het kantoor van de directeur vol met bankstellen en keukenstoelen.
Rondleiding door het ziekenhuis. Overal kapotte stoelzittingen, bananen bomen, rondhangende patiënten, grote watervaten met op elk vat welke kerk dit nu weer gesponsord heeft.
Affiche: all nurses should be well dressed before entering this office. Hihi!
Daarna naar een psychiatrisch ziekenhuis. Dat is behoorlijk confronterend. Ten eerste is er niet duidelijk doorgekomen dat we zouden komen, zodat we eerst een uur in een klein, maar koel zaaltje wachten. Daarna worden we rondgeleid door het ziekenhuis. Dat de meeste Ghanezen hun opgenomen familie nooit meer bezoeken omdat hun aandoening besmettelijk zou zijn, en schande over de familie brengt.
Dat de demente bejaarden op de binnenplaats op de kale grond liggen, omdat de slaapzaal te benauwd is, en teveel stinkt, overdag.
Dat we een hele poos op de"special Ward" staan, en soort kruising tussen tbs-kliniek en chronische psychiatrie, waar iedereen op bevel van de rechter zit, dus vaak iets onwettigs gedaan heeft.
48 mannen die grotendeels op de binnenplaats slapen op stukken schuimrubber, die als het regent nauwelijks onder de afdakken passen. Ze zien er soms behoorlijk onguur uit!.
En als klap op de vuurpijl de afdeling zwakbegaafde kinderen met gedrags stoornissen. Die klampen ons zo enthousiast en ook hardhandig aan, dat we die afdeling min of meer ontvluchten.
Op dit moment zijn er 16 psychiaters in heel Ghana.
Dan lunch om vier uur met pizza, geldautomaten die niet leeg zijn zoeken voor iedereen, stuk door Accra wandelen, nog snel even in de woeste golven bij het hotel springen voor het donker is (echt woest, je valt zowat om, maar heerlijk in helemaal niet koud water)
Addy gaat met een Ghanese broer van haar de halve finale kijken van de Afrika cup in een Engelse pub en dan gaan er steeds meer groepsleden mee, ook ik. Superdruk is het daar, 12 grote schermen aan de wanden, af en toe port er een biljart keu in je zij en wat een lawaai als Ghana keer op keer net niet scoort, en o o o ze verliezen toch nog.
Wat een hoop gebeurd, en nog geen 24 uur in dit land!
Eerst geven we een deel van de meegebrachte cadeaus aan een mevrouw, die een opvang voor autistische kinderen runt. Zijn we toch in feite ook op liefdadigheidsreis, zo blijkt.
Die mevrouw is erg blij, ik ben er wat ongemakkelijk bij, druppel gloeiende plaat Enzo.
Dan onderweg, in onze bus waar groot op de zijkant staat: Christ church cathedral angelican diocese of cape coast.
Wat is het straatleven onderweg toch interessant! Alles wordt op straat verkocht: bankstellen, autobanden, vlaggen ( en niet alleen van Ghana),
Etensstalletjes op de vuilnisbelt, persoonlijke leningen, enzovoort.
Eerst naar een ziekenhuis. Praatje over sikkelcelziekte, in het kantoor van de directeur vol met bankstellen en keukenstoelen.
Rondleiding door het ziekenhuis. Overal kapotte stoelzittingen, bananen bomen, rondhangende patiënten, grote watervaten met op elk vat welke kerk dit nu weer gesponsord heeft.
Affiche: all nurses should be well dressed before entering this office. Hihi!
Daarna naar een psychiatrisch ziekenhuis. Dat is behoorlijk confronterend. Ten eerste is er niet duidelijk doorgekomen dat we zouden komen, zodat we eerst een uur in een klein, maar koel zaaltje wachten. Daarna worden we rondgeleid door het ziekenhuis. Dat de meeste Ghanezen hun opgenomen familie nooit meer bezoeken omdat hun aandoening besmettelijk zou zijn, en schande over de familie brengt.
Dat de demente bejaarden op de binnenplaats op de kale grond liggen, omdat de slaapzaal te benauwd is, en teveel stinkt, overdag.
Dat we een hele poos op de"special Ward" staan, en soort kruising tussen tbs-kliniek en chronische psychiatrie, waar iedereen op bevel van de rechter zit, dus vaak iets onwettigs gedaan heeft.
48 mannen die grotendeels op de binnenplaats slapen op stukken schuimrubber, die als het regent nauwelijks onder de afdakken passen. Ze zien er soms behoorlijk onguur uit!.
En als klap op de vuurpijl de afdeling zwakbegaafde kinderen met gedrags stoornissen. Die klampen ons zo enthousiast en ook hardhandig aan, dat we die afdeling min of meer ontvluchten.
Op dit moment zijn er 16 psychiaters in heel Ghana.
Dan lunch om vier uur met pizza, geldautomaten die niet leeg zijn zoeken voor iedereen, stuk door Accra wandelen, nog snel even in de woeste golven bij het hotel springen voor het donker is (echt woest, je valt zowat om, maar heerlijk in helemaal niet koud water)
Addy gaat met een Ghanese broer van haar de halve finale kijken van de Afrika cup in een Engelse pub en dan gaan er steeds meer groepsleden mee, ook ik. Superdruk is het daar, 12 grote schermen aan de wanden, af en toe port er een biljart keu in je zij en wat een lawaai als Ghana keer op keer net niet scoort, en o o o ze verliezen toch nog.
Wat een hoop gebeurd, en nog geen 24 uur in dit land!
-
04 Februari 2017 - 23:46
Claudia:
ben wel benieuwd of ze iets doen met die autistische kinderen....opvangen? school? therapie? -
04 Februari 2017 - 23:59
Bert:
Pas maar op met zwemmen, verraderlijke zeestromingen en zo, misschien wel haaien of andere enge dieren. Altijd kijken of er welgestelde Ghanezen zwemmen, dan vragen of het kan, en dan pas zelf zwemmen. -
05 Februari 2017 - 12:30
Moniek:
Ha Saskia inmiddels een beetje gewend? Pfff lijkt mij niet altijd makkelijk zelfs ongemakkelijk die "bezichtingen" aan de verschillende afdelingen.. -
05 Februari 2017 - 20:01
Hans:
Leuk om te lezen wat en wie je tegekomt. Misschien nog wel een keer jezelf. Leuk dat foto's nu toch lukken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
