ghanasaskia DI 7-2

Hmm elke dag heiig in Kumasi. Vocht? Smog? Stof? Vast alledrie....,
Slaat wel wat op de luchtwegen, of zou dat de insecticide zijn, die ze dagelijks in de hotelkamers spuiten? En zou dat dan weer de reden zijn dat je zo weinig vogels ziet?
We gaan naar de MARKT, grootste van Ghana. Uurtje slenteren langs heel veel mensen met heel veel kraampjes, o wat is het druk. Veel vriendelijke mensen, en niet alleen om ons geld af te troggelen, ook om gewoon even te lachen. Mijn foto's hierbij zeggen meer dan een beschrijving!
Ik koop een hele enge dure soliede muizenval, 3 paar slippers, een mooie riem en... Ghanese onderbroeken.
Altijd later dan je denkt lunchen we in de bus met bananen chips en koekjes.

Daarna Ashanti museum, het voormalige paleis van de koning, tot de dag van vandaag is er een koning van de Ashanti's, grootste volk van Ghana. Mooie madame Tussaud beelden van een paar oude koningen met hun moeder, hun oude TV, (eerste tv van Ghana) een koelkast, die het al 65 jaar doet, levensgrote foto's.
En een banyantree van 5 meter doorsnee.

Daarna gaan we nog naar een weverij van handgeweven stoffen. Prachtige stoffen, basic weefgetouwen met hand- en 2-voetbediening, wanden vol van de prachtigste stoffen, met daarbij hordes erg erg opdringerige verkopers van allerlei producten van die stof. Als er teveel van zulke lieden zijn, heb ik al geen zin meer om iets te kopen, maar bij diverse groepsleden hebben ze meer succes. Gelukkig maar (voor hen dan)
We vluchten toch min of meer weg van dit verkoopgeweld.
Dan gaan we snel op weg om nog op tijd bij het lake bosomtwe aan te komen.
Goede wegwijzers zijn schaars, onze chauffeur vraagt af en toe de weg, we rijden zeker 10 kilometer de verkeerde kant op,  de wegen worden eindelijk weer rustig en landelijk, het laatste stuk weg is behoorlijk steil en smal met haarspeld bochten, maar dan zijn we toch om kwart voor vijf bij het meer. Geen toerist te zien, wel een heel groot, diep en mistig meer tussen steile heuvels, veel erg enthousiaste kinderen en pubers die huwelijksaanzoeken doen,  een praatje door een soort toeristen-voorlichter, en veel muggen. Enkelen van ons wagen een duik, het water is behoorlijk lauw maar toch heerlijk verfrissend. Dan zijn we nog even deel van de groep kwijt, maar die zitten op een lieflijk terras in de Paradise Inn, alleen te bereiken via een smal paadje tussen de velden of een onverharde weg vol kuilen. Lekker zitten in de kalme avondschemering, basic maar prima eten, heerlijk zo'n rustige omgeving!
Eerste stukje terug is nog wel spannend, stukje weg wat zo steil en ongelijk en bochtig is, dat de bus 1 keer niet meer vooruit komt, weer achteruit moet rijden voor een nieuwe aanloopje en het dan pas haalt. Met 20 kilometer per uur de helling op tot de doorgaande weg. En dan weer naar het hotel, wat een dag vol belevenissen!